|
 ایران
تمدنی بسیار پیشرفته و شگفت انگیز با تاریخی بسیار درخشان است. این تمدن از
اولین مکان هایی به حساب می آید که بشر زندگی گروهی را پایه ریزی کرد و شهرها
را به وجود آورد.
بر اساس منابع تاریخی و الواح به جا مانده از دوره هخامنشیان، ارتش هخامنشي
بسيار سازمان يافته بوده است. نظام تقسيم‌بندي اين ارتش ده‌دهي بوده و به
گفته خود مورخان يوناني، اين تقسيم‌بندي بسيار بهتر از تقسيم‌بندي نظاميان
يونان بوده است و گويا تا زمان مغول در سپاهيان آسيايي نظيري نداشته است.
در بررسي ارتش هخامنشي، يكي از جنبه‌هاي اعجاب بر‌انگيز آن وجود سپاه جاودان
است. اين سپاه مركب از ده هزار نفر بود كه سپاه آماده باش شاهنشاه ايران را
تشكيل مي‌دادند. اين سربازان را از اين رو جاودان مي‌نامیدند كه با مردن يا
كشته شدن يكي، بي‌درنگ فرد ديگري به جاي او قرار مي‌گرفت. به اين ترتيب،
تعداد افراد اين سپاه همواره ده هزار نفر باقي مي‌ماند.
يكي از خصايص دوره هخامنشي، شركت خود بزرگان در نبرد بود و تعداد زيادي از
آنان هم در ميدان‌هاي جنگ كشته شدند. بعنوان مثال از يازده پسر داريوش بزرگ
پنج تن جان خود را در لشكركشي به يونان از دست دادند.
ایرانیان در دوران باستان تشكيلات منظم و كارآمدي براي پيام‌رساني داشتند.
پيك‌هاي شاهي در راه‌هاي بزرگ هر ساعت اسب‌هاي خود را عوض مي‌كردند و به اين
ترتيب، پيام‌ها را با شتابي خارق‌العاده از جايي به جاي ديگر مي‌رسانيدند.
ايرانيان قبل از هر جنگ و نبردی، ابتدا نقشه جنگي مي‌كشيدند و در انجمني از
سران لشكر نقشه را به دقت مورد بررسي قرار مي‌دادند. كاري كه بعدها در سراسر
دنيا به اصلي مهم در جنگ‌ها بدل شد.
از توصيفات سپاهيان در دوره هخامنشي که بگذريم، آنچه در تاريخ جنگ‌هاي
هخامنشي و در طول تاريخ ايران شاخص و مايه مباهات هر ايراني است، روح فتوتي
است كه در ميان سپاهيان ايران بود و نمود اعلاي آن را در شخصيت كورش كبير
مي‌توان يافت. ايرانيان به هر دشمني كه پناه مي‌خواست، روي خوش نشان مي‌دادند
و معمولا تقاضايش را مي‌پذيرفتند و با زندانيان با محبت رفتار مي‌كردند.
|
